Friday, October 29, 2010

थाहै नपाई बर्तमान त ईतिहास भईसकेछ

हिजोसम्म आफ्नै लाग्नेहरु आज पराईको भैसकेछ
मलाई हातसमाएर हिनाउने हातहरु आज अर्कैको भैसकेछ
था“है नपाई बर्तमान त ईतिहास भैसकेछ ।

मेरो दुःखमा साथै रहने, सुखमा रमाउनेहरु आज अर्कैको दुःख सुखमा रमाउने भएछ
मेलैे शैसवकालमा खेलेका आगनहरु आज अर्कैको भईसकेछ
था“है नपाई बर्तमान त ईतिहास भैसकेछ ।

मेरो पूर्वजको रगत र पसिनाको मोल आज अर्कैले लाउने भएछ
मैले क ख रा सिकेका भित्ताहरु छुन मैले अर्कैको अनुमति लिनु पर्ने भईसकेछ ।
था“है नपाई बर्तमान त ईतिहास भैसकेछ ।

सुधिर भद्र २०६७ आश्विन ६ गते, ९ः०१ वजे विहान

Thursday, October 28, 2010

मिशन मन्थली


शुक्रावारको अस्पतालको आधा आधी काम सकाएर टेम्पो तथा मझौला यातायातको नया“ पनि भन्न नमिल्ने पुरानो पनि भन्न नमिल्ने मझौला स्तरको टाटा मोबाईलमा डा. किशोर सहित ७ जनाको टोली र स्थानीय आयोजकको तर्फबाट पार्वती मिस सहितको टोली शनिवारको शिविर संचलानको लागि ठिंगन प्रस्थान गरेपछि शुरुभयो हाम्रो मिशन मन्थली ।

कान्तिराजपथको पिचमा गाडीले बिस्तारै गति लिदा नलिदै चौघडाको सिमा नाघेपछि कालोपत्रै पिचको पुग्ने अवसर नपाएको ग्रेभल बाटोमा गाडी सामान्य गतिमा अघि बढ्दै गयो । म लगायत अस्पतालको प्राविधिक मित्र सुमोको बीच भागमा बसेका थियौ प्रदिप अलि मोटो भएकोले मेरो बसाईको सीमा अतिक्रमण गरेर  बेला बेलामा मेरो कम्मर र गाडीको ढोकाको हानाहान परिरहन्थ्यो ।

ठूलठूला बस र आधा हुट भएको निलो मिनी टाटा मात्र चल्ने ठिंगनको रोडमा कहिल्यै टाटा सुमो नदेखेका गाईबस्तुहरु अजंगकै जनावरले लखेटेको हो की क्या हो ? भनेर गाडीको अगाडी अगाडी कुद्दा हामीलाई गाईबस्तु धपाउन न नै हम्मे हम्मे परेको थियो । ठिंगनमा करिव साढेचार बजे पुगेपछि हाम्रो पैदल यात्रा शुरु भयो, पानी बग्ने कुलो जस्तो ओरालोबाटोमा असरल्ल पतकरहरुमा आवाज निकाल्दै हामी हुत्तिदै डा“डा पाखा“ नियाल्दै माछा पालनको लागि तयार सानो पोखरी हेर्दै हामी ललितपुर र मकवानपुरको सीमा छुट्टाएको बाग्मती नदिको तिरै तिर बाटोमा अगाडी बढ्यौ । बिचरा बाग्मतिले काठमाण्डौको दुर्गन्ध अझ छोडन सकेको रहेनछ कालो पानी त्यसमाथि फिजै फिजलिएर बागमति अगाडी बढीरहेको थियो ।

सायद स्थानिय आयोजकको प्रचार प्रशार रामै्र भएर होला हाम्रो टोली देख्ने बित्तिकै भोलीको बारेमा खासखुस कुरा शुरु गरी हाल्थे । सा“झ झमक्ैे भएपछि हामी ठ्याक्कै बा“स बस्ने ठा“उ आईपुग्यौ तर त्यहा“ के कुरा नमिलेर हो हामी फेरी आधा घण्टा माथि ठाडो उकालो चढेर शिविर आयोजना हुने स्थान प्रशिद्ध निमाविकै साध लालबहादुर दाईको घरमा बा“स बस्न पुग्यौ ।

तामाड्डको घरमा पनि गाई भैसी पालन अनि त्यसमाथि खुवा घोटिरहेको देख्दा अलि अलि अचम्म लाग्यो खासमा त्यहा“को मुख्य व्यापार नै खुवा रहिछ ललितपुरको प्यूटरसम्म यातायातको सुविधा रहेकोले खुवाको कारोवार काठमाण्डौमा नै हुने गरेकाले यहा“ यसको व्यापार फस्टाएको रहेछ । भोलिपल्ट विहान सबैरै देखि स्थानिय आयोजक नव सृजना क्लवका पदाधिकारीहरुको सक्रियतामा कार्यक्रम शुरु गरेपश्चात करिव १ बजेसम्ममा करिव १ सय १५ जना विरामीहरुले आ“खा परीक्षण गराएका र जसमध्य १५ जनामा मोतिबिन्दु भेटिएका थियो । मोतिबिन्दु भेटिएका बिरामीहरुलाई निशुल्क शल्यक्रियाको निम्तो दिंदै हामी १ वजेतिर फर्कयौ ।

हामीलाई लानु हुने पार्वती मिस फेरी हामीलाई पु¥याउन पनि आउनु भयो जा“दा एकै छिनमा झेरको जस्तो लाग्ने ठिंगनको उकालो हामीलाई फर्कदा निकै लामो लाग्यो बढेको सा“सलाई तह लगाउदै ठा“उ ठा“उमा आराम गरेर पानी खा“दै करिव डेढघण्टाको उकालो काटेपछि हामी पुनः ठिंगन पुग्यौ । हामीलाई टेम्पो तथा मझौलाको टाटा सुमोले कुरी रहेको थियो, सबैको गलेको जिउलाई विस्तारै बिस्तारै गाडीको सिटमा आ“ड लाउने काम भएपछि हामी हेटौडा फर्कयौ र हाम्रो मिशन मन्थली पुरा भयो ।

सुधिर भद्र

Wednesday, October 27, 2010

यत्रो गाली अनि सम्मान

हालै सम्पन्न एक स्वास्थ्य सम्बन्धि अन्तरक्रिया कार्यक्रममा मकवानपुरका स्वास्थ्य क्षेत्रकोबारमो निकै चर्चा परिचर्चा गरिएको थियो, स्वास्थ्य क्षेत्रमा जिल्लामा उपलव्ध साधन र श्रोत, त्यसको कार्यन्वयनको क्रममा देखिएको चुनौति र अन्य सम्भावनाका विषयमा लगभन तीन घण्टा समयअवधि भरी निकै चर्चा चलेको थियो । कार्यक्रमको उद्देश्य मध्येको एक मकवानपुरको जनस्वास्थ्यको विषयमा नागरिक समाज र राजनैतिक दलहहरुको तर्फबाट प्रतिवद्धता लिने क्रममा आयोजक कति हदसम्म सफल भयो भन्ने कुरा आफ्नै ठांउमा छ, तर जिल्लाको स्वास्थ्य क्षेत्रका प्रतिनिधिमुलक संस्था हेटौडा अस्पतालले आफ्नो समस्या र दुःखासो पोख्ने फ्लोरको रुपमा त्यसलाई उपयोग ग¥यो भने अन्य सहभागीले अस्पतालसंगको असमmझारी र असन्तुष्टिहरुलाई पोख्ने मौकाको रुपमा लिए ।

विगतमा चिकित्सकहरुमाथि गरिएको दुव्र्यवहारको कारण चिकित्सकहरुको रोजाईमा मकवानपुर पर्न नसकेको कारण सानो भन्दा सानो रोगको उपचार गर्न छिमेकी जिल्लाहरुको आश्रय लिनु पर्ने मकवानपुरेहरुको समस्यालाई सम्बोधन गर्न आयोजित कार्यक्रमले विगतको गल्ति नदोहरीने प्रतिवद्धता आउने आशा गरिएको कार्यक्रममा सोचे जस्तो प्रतिवद्धता आउन सकने । कार्यक्रममा मकवानपुरेहरुले चिकित्सकहरुको दुव्र्यवहार मात्र गर्दैन सम्मान पनि गर्दछ भन्ने आभास दिलाउन मकवानपुमा कार्यरत चिकित्सकहरुको सम्मान पनि गर्ने कार्यक्रम राखिएको थियो । हेटौडा अस्पतालमा कार्यरत भेटवाल थरका डाक्टरसाबलाई आयोजकले गरेको सम्मन ग्रहण गर्न गाह्रो भयो उनको गह्रोपन शव्दमा व्यक्त भयो “हेटौडा अस्पताललाई यत्रो गालि अनि सम्मान”, डाक्टरसाव सायद तपाईलाई कार्यक्रम अवधिभर सहभागीहरुले हेटौडा अस्पताललाई गरेको गालिले अवश्य पनि चित्त दुख्यो होला तर तपाई सेवा प्रदायक भएर होईन सेवाग्रही भएर हेर्नुस तपाईको संस्था प्रति गरिएको गालि कति जायज छ, कति नाजायज ।

हेटौडा अस्पतालले पु¥याउदै आएको सेवा उपलव्ध साधन र श्रोतको तुलनामा अवश्य पनि प्रशंसायोग्य छ तर के सधै साधन र श्रोतको अभावको कारण देखाउदै उहि १० वर्ष अगाडिको सेवालाई निरन्तरता दिंदै आएपछि त्यसबाट जिल्लावासीहरु कसरी विश्वस्त हुन सक्ने ? कार्यक्रमा सहभागीहरुले अस्पतालको प्रवेशद्धारको बारेमा उठाएका शव्दहरु नै पैंचो लिएर भन्न पर्दा त्यहां देखिएको अस्तव्यस्त फुलवारी अनि सिमेन्ट भत्किएको प्रवेशद्धारबाट नै बिरामीहरुमा अस्पतालप्रति बितृष्णा जाग्न शुरु हुन्छ, त्यसमाथि कर्मचारीहरुले बिरामीहरु प्रति गर्ने व्यहारले त झन बाहिर चलेका हेटौडा अस्पतालका विषयमा चलेका चर्चा परिचर्चाहरुको पुष्टि हुंदै जान्छ ।

तपाईले पु¥याउनु भएको सेवा एकदमै गुणस्तरीय भए पनि तपाईले गर्नु भएको व्यवहार एकदम नै राम्रो भएपनि बिरामीले तपाई अगाडीने भेटेका र देखेका कुुराहरुले अस्पतालको विश्वसनियता र गुणस्तरको बारेमा आकलन गरि सकेका हुन्छन । एकजना कर्मचारीको गल्तिलाई विरामीले पुरा संस्थास“ग तुलना गरिएको हुन्छ । विदेशमा उपचारको संगसंगै विरामीलाई परामर्शको पनि आवश्यक छ भन्ने मान्यता विकास भईसकेको अवस्थामा हामीकहा विरामीसंग दोहरो बोल्न नै गाह्रो मान्ने स्वास्थ्यकर्मिहरुको व्यवहार परिवर्तन गर्नु नितान्त आवश्यक भईसकेको छ , माली, पियन, पाले, ल्याव, चिकित्सकसम्मको व्यवहार विरामीले सम्पूर्ण अस्पतालसंग तुलना गरेर हेरेको हुन्छ र सो बारेमा अचेलका बिरामीहरु अन्य अस्पतालसंग तुलना गरेर हेर्न पनि खप्पिस भईसकेका हुन्छन । हेटौडा अस्पताल त्यसबारेमा अलि चनाखो नभएको हो वा चाहेर पनि गर्न नसकेको हो त्यस बारेमा प्रष्ट हुन अलि गाह्रो छ । सायद यसैको कारणहोला डा. कल्याण बस्नेत, एच.आर.सिंह र पछिल्लो क्रममा हेटौडा सामुदायिक अस्पताल र तत्कालिन अस्पताल विकास समितिका अध्यक्ष्ँको घटना सृजना भएको हुनसक्छ ।

तपाईलाई अस्पतालले दिंदै आएको सेवा सुविधा कम होला, तपाईलाई मकवानपुर कार्यक्षेत्र रहेर कार्य गर्नु सहज नहोला, तपाईले खोज्नु भएको सेवा सुविधा मकवानपुरमा उपलव्ध नहोला, तपाईका घरपरिवार साथीसंगीहरुबाट टाढा आउनु परेको पिडा तपाईसंग होला तर त्यसको रिस तपाईले सोझा साझा विरामीहरुमा थुपार्नु कति हदसम्म उपयुक्त होला तपाई आफै सोच्नुस । तपाईसंग विरामीले निकै ठूलो अपेक्षा गरेका हुन्छन, तपाईसंग आईपुग्न पनि कतिपय विरामीहरुले आफनो पेट आधि राखेर आएका हुन्छन, तपाईले उनको पिडा र रोग सबै निको बनाई दिनुहुन्छ भनेर आशा राखेको हुन्छ । त्यसकारण तपाईको तमाम समस्याहरुलाई ताति राखि तपाईको पहिलो कर्तव्य भनेको विारमीको सेवा हो जस्तो लाग्दछ, सायद यो चिकित्सकहरुको आंचारसंहितामा उल्लेख भएको होला ।

हेटौडा अस्पतालका बर्तमान चिकित्सकहरुले आफ्नो व्यहावहारमा परिवर्तन ल्याई बिरामीसंग आत्मिय वातावरणको श्रृजना गरी मकवानपुरवासीहरुको भित्रीमनमा कता कता लुकेर रहेको चिकित्सकहरुप्रतिको नकारात्मक धारणा मेटाउन सहयोग गर्ने हो कि ? आर्थिक रुपमा हेटौडा अस्पताल सक्षम भएपनि चिकित्सकहरुलाई आकर्षित गर्न नसकेको भनेर अध्यक्षज्यूले औपचारकि तथा अनौपचारिक कार्यक्रमहरुमा पोखिरहनु भएको पिंडालाई परिवर्तित धारणाबाट नागरिक समाज, राजनैतिक दल र सम्पूर्ण नगरवासीहरुले चिकित्सकहरुलाई विगतको घटना नदोहरीने प्रतिवद्धता व्यक्त गर्नु सफल भएपछि चिकित्सक भेटाउन सहयोग पुग्छ कि ?

सुधिर भद्र

Sunday, October 10, 2010

Bijaya Dashami ko Subhakamana

dashain ko tasbir
On the auspicious occasion of Bada Dashain, I would like to wish all the Nepalese in Nepal and away from Nepal a Happy Bijaya Dashami.

May this Dashain bring all the happiness, prosperity and a good health to all of the Nepalese. May I also take this opportunity to wish Nepal a stable and a strong government to be formed soon.

Bhagawan Pashupati Nath le sabai ko kalyan garun.

Jaya Nepal